ماجرای ممنوع‌الورود شدن به امجدیه | از رینگ بوکس تا تحریریه حیف نون شهرری
تاریخ انتشار: ۲۶ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۸۲۰۳۷
به گزارش همشهری آنلاین، مصاحبه زیر حاصل گفت‌وگوی ما با حاج ذبیح‌الله درباره فعالیت‌های ورزشی او است:
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
با این روحیه لطیف و طبع شعر و شاعری چه شد که به سراغ رشته بوکس رفتید؟ همه تصور می‌کنند بوکس یک رشته خشن است. اما بوکس جنگ اندیشه و تمرین تحمل و خوب دیدن و خوب دفاع کردن است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بله، از ۱۷ سالگی ورزش را با کشتی شروع کردم. برادرم کشتی‌گیر بود و من هم به تشویق او به این رشته روی آوردم، اما وقتی با دنیای بوکس و جاذبه‌های آن آشنا شدم، به تمرین بوکس پرداختم. عضو باشگاه تاج (استقلال کنونی) و باشگاه ایران امروز بودم که در ایران امروز آن‌قدر ماندم تا به کسوت مربیگری و داوری رسیدم. سال ۱۳۴۶ به تیم‌ملی بوکس کشور دعوت شدم و در مسابقات مختلف، مقام‌های قهرمانی زیادی کسب کردم. برای عضویت در تیم منتخب ارتش‌های جهان هم دعوت شدم که نتوانستم به خارج از کشور بروم و در ترکیب آن قرار بگیرم. حالا هم مربی باشگاه شهید خسرو انور دولت‌آباد و داور بین‌المللی بوکس هستم.
بله، من احساس کردم اگر در تمرینات نظامی، فنون بوکس مورد استفاده قرار بگیرد، قدرت دفاعی نیروها بالا می‌رود و آن را وارد رشته‌های ورزشی ارتش کشور کردم. البته سال ۱۳۵۴ به دلیل فعالیت سیاسی از ارتش اخراج شدم و بعدها رشته بوکس را در ورزش شهربانی وقت، سپاه و کمیته شهر ری بنیانگذاری کردم.
اخلاق در این رشته چه جایگاهی دارد؟
هدف از هر ورزشی پیش از تربیت جسم، پرورش روح و فضایل اخلاقی است. محیط ورزش بوکس از پاکیزه‌ترین محیط‌های ورزشی است. کمتر اتفاق می‌افتد که یک بوکسور اهل دعوا و جنجال باشد. اصلاً این رشته بدون فضایل اخلاقی تمرین گلادیاتوری است و کمترین ارزشی ندارد. کلاس‌های آموزش و تمرین من همیشه با صلوات شروع می‌شود و در طول هر جلسه بارها و بارها ذکر صلوات را تکرار می‌کنیم. شاگردانم اهل نماز جماعت هستند و ماه رمضان با دهان روزه برای تمرین و مسابقه می‌آیند.
این روحیه را چطور در شاگردانتان به وجود آوردید؟
الگوی عملی هر ورزشکار مربی‌اش است و من همیشه سعی کردم عمل به اصول دینم را در صدر برنامه‌هایم داشته باشم. من در یک خانواده مذهبی بزرگ شده‌ام و پدرم روحانی و از همکلاسی‌های حضرت امام(ره) بود و برادرم شیخ فضل‌الله سخنگوی نماز جمعه و جامعه روحانیت شهر ری بود که در حادثه تصادف رانندگی همراه ۲ پسر جوانش فوت کرد.
وقتی نوجوان بودم برای کار به تهران و نزد برادرم آمدم و در تهران با دنیای ورزش آشنا شدم. آن زمان پدرم در اراک زندگی می‌کردند، اما بعدها که از بوکسور شدنم مطلع شدند، هیچ‌وقت منعم نکردند.
خانواده و فرزندانتان هم اهل ورزش هستند؟ورزش بنیان و اساس سلامت خانواده است. من ۳ فرزند پسر و ۳ فرزند دختر دارم که هیچ‌کدام با دنیای ورزش غریبه نیستند، همسرم هم تا مدتی پیش که حوصله و وقت آزاد بیشتری داشت، در پیاده‌روی و ورزش‌های همگانی شرکت می‌کرد. عماد پسر بزرگم از مدال‌آوران رشته بوکس است و پسر کوچکم وهاب، فوتبال بازی می‌کند.
درباره سابقه بوکس در شهر ری بگویید.سال ۱۳۴۴ که ساکن خیابان روشن شهر ری شدم، با حمایت محسن سبزعلی که ورزش شهر ری را اداره می‌کرد، در باشگاه تختی و چند باشگاه دیگر آموزش رشته بوکس را راه‌اندازی کردم که نتایج خیلی خوبی داشت و قهرمانان نام‌آور زیادی در این باشگاه‌ها پرورش پیدا کردند.
امکانات رشته بوکس باشگاه‌های شهر ری را مناسب می‌دانید؟در گذشته به هیئت بوکس کشور توجه بیشتری می‌شد و باشگاه‌های این رشته از امکانات خوبی برخوردار بودند. اما حالا ما بیشتر از آنکه به سمت ورزش پهلوانی و قهرمان‌پروری برویم، به تجارت بدنی روی آورده‌ایم. کسی که یک سالن را اجاره می‌کند و باید در موعد مقرر هزینه زیادی بابت آن بپردازد، دیگر نمی‌تواند به کشف استعدادها مقید و حساس باشد و فقط برای تأمین هزینه‌ها عضو می‌پذیرد. ورزش بوکس از مدال‌آورترین و مظلوم‌ترین رشته‌های کشور است. الان ۲ سال است که تیم باشگاه ما به سختی تمرین می‌کند و به شرایط خوبی رسیده، اما هنوز بودجه تدارک یک مسابقه مناسب را نداریم.
در تشویق بچه‌های محله به ورزش چه نقشی داشته‌اید؟بسیاری از خانواده‌ها که می‌خواهند فرزندشان در محیطی سالم ورزش کند، از من می‌خواهند او را در باشگاه ثبت‌نام کنم و من هم کوتاهی نمی‌کنم. البته اصل ورزش کردن است و هر کس با توجه به فیزیک بدن و استعدادش باید رشته ورزشی خود را انتخاب کند.
سال‌های مدال‌آوردن و مربیگری و داوری پر از خاطره است. من از قهرمانی شاگردانم تا کتک خوردن در رینگ بوکس خاطره دارم.
چه شد که کتک خوردید!؟مربی رینگ بوکس بودم و در همان باشگاه مسابقات فوتبال هم برگزار می‌شد. وقتی می‌خواستم میان دعوای ۲ نفر از بازیکنان فوتبال میانجیگری کنم، کتک مفصلی نوش جان کردم!
راستی از کی شعر می‌گویید؟خیلی وقت است. از همان جوانی هر وقت چیزی ذهنم را مشغول می‌کرد، آن را به نظم درمی‌آوردم. بسیاری از اشعارم در نشریات مختلف با تخلص «ذبیح» چاپ و منتشر شده‌اند. خبرنگاری و کار ژورنالیستی هم کرده‌ام. در نشریات کیهان، فضیلت، هدف، مجنون اراک و حیف نون شهرری، مقاله و گزارش ورزشی نوشته‌ام و به خاطر نقدهای تند و تیزم از عملکرد مسئولان ورزش، چند بار قلم و کاغذ به دست، پشت در ورزشگاه امجدیه ماندم یا از امجدیه بیرونم کردند.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
*منتشر شده در همشهری محله منطقه ۲۰در تاریخ ۱۳۹۴/۰۱/۱۷
کد خبر 780608منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: رینگ بوکس رشته بوکس شهر ری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۸۲۰۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گلایه‌های مربی سقزی از کمبود امکانات وزنه‌برداری
مربی وزنه‌برداری شهرستان سقز از کمبود امکانات وزنه‌برداری و چالش‌های پیش‌روی این رشته ورزشی می‌گوید. - اخبار استانها -
به گزارش خبرنگار ورزشی تسنیم سقز، بانوان کردستانی در چند سال اخیر علی‌رغم مشکلات مالی و نبود امکانات و حمایت مسئولان در رشته وزنه‌برداری عملکرد درخشانی از خود به جای گذاشته‌اند و فعالان این رشته امیدوار به تکرار نتایج خوب خود در سطح کشوری و بین‌المللی هستند.
مرضیه محمودی بانو سقزی که از وزنه‌برداران نام آشنا در سطح استان و کشور به شمار می‌رود چند صباحی است که به مربیگری روی آورده و به بانوان سقزی خدمت‌رسانی می‌کند.
مرضیه محمودی وزنه‌برداری سقزی درباره نحوه شروع این رشته ورزشی در گفت‌وگو با تسنیم می‌گوید: به واسطه اینکه مرحوم پدرم محسن محمودی از بنیانگذاران وزنه‌برداری سقز و رئیس هیئت و مربی شهرستان بودند همچنین برادرم مظهر محمودی از قهرمانان این رشته بوده‌اند به ورزش وزنه‌برداری علاقه‌مند شدم و با شروع فعالیت وزنه‌برداری بانوان در ایران من نیز به عنوان اولین بانوی سقز در سال 1397 وزنه‌برداری را شروع کردم و چندین دوره در مسابقات استانی و کشوری شرکت کردم که حاصل آن 6 مدال طلای استان و یک مدال نقره کشوری است.
وی افزود: به واسطه نبود مربی خانم در شهرستان سقز بنده مجبور شدم در حین تمرینات شخصی خود مربیگری را نیز برعهده بگیرم و به همین خاطر مشکلات زیادی را تحمل کردم و جنگ نابرابری با حریفان خود داشتم و از سال 1401 مربیگری را شروع کردم و در خدمت علاقه‌مندان این رشته در شهرستان سقز هستم.
مربی وزنه‌برداری شهرستان سقز وضعیت این رشته را در سطح استان مناسب توصیف کرد و گفت: در حال حاضر وضعیت وزنه‌برداری کردستان به واسطه مربی کاربلد استان خانم عبدالملکی بسیار عالی بوده و تیم استان کردستان چندین دوره در مسابقات کشوری به مقام قهرمانی رسیده و چندین چهره به تیم‌های ملی در رده‌های سنی مختلف معرفی کردند که خوشبختانه توانسته‌اند مقام‌های بین‌المللی کسب کنند همچنین شهرستان سقز نیز علاقه‌مندان زیادی به این رشته دارد که به امید خدا در آینده از این افراد بیشتر خواهیم شنید.
وی از نبود زیرساخت‌های لازم انتقاد کرد و اذعان داشت: متأسفانه علی‌رغم وجود علاقه‌مندان زیاد و پتانسیل مناسب ورزشکاران، به دلیل نبود فضای ورزشی مناسب و امکانات محدود برای این رشته ورزشی در این شهرستان نتوانسته‌ایم آنچنان باید و شاید در میادین ملی کسب افتخار کنیم و با وجود پیگیری‌های رئیس هیئت این شهرستان باز هم پاسخ مناسبی از مسئولان دریافت نکرده‌ایم و در حال حاضر در سالنی به مساحت 50 متر و با امکانات فرسوده مشغول به تمرین هستیم که فقط تایم صبح‌ها در اختیار بانوان است.
محمودی تصریح کرد: از مسئولان خواهشمندیم به این رشته ورزشی اهمیت بیشتری بدهند چراکه وزنه‌برداری ورزشی المپیکی و ورزش دوم مملکت بوده و همیشه از رشته‌های پر مدال و پر افتخار برای کشور عزیزمان بوده لذا باید توجه بیشتری به این رشته ورزشی شود چون واقعاً نوجوانانی که در حال حاضر در شهرستان سقز فعالیت می‌کنند پتانسیل بسیار بالایی دارند و در صورت وجود فضای ورزشی مناسب می‌توانند برای استان و کشورمان افتخارآفرینی کنند.
این مربی پرافتخار کردستانی اظهار کرد: هدف اصلی ما توسعه این ورزش در این شهرستان بوده تا بتوانیم به بهترین نحو ممکن این ورزش را به جامعه معرفی و در سطح ملی و بین‌المللی افتخارآفرینی کنیم اما همه این حرف‌ها زمانی می‌تواند نتیجه داشته باشد که ما حمایت مسئولان را پشت سر خود داشته باشیم و ورزشکاران بدون هیچ دغدغه‌ای فقط به فکر تمرین و حضور موفق در مسابقات باشند.
انتهای پیام/486/
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور